اسمش ابوحسین بود.
راننده ون بود.
همون ون رو میگم که از نجف گرفتیم دربست. ما رو ببره سامرا. بعد کاظمین. بعد هم برگردونه نجف.
آدم خوبی بود. شمارشم گرفتیم.
دارم فک می کنم تیکه کلاماشو بنویسیم. حیف یادم رفته.
ولی یادمه دست و پا شکسته باهش صحبت کردم.
می گفت معلمه.
ولی دیگه عربی اونقد بلد نبودم که از حقوقشو اینا بپرسم.
میگم عربی باید یاد بگیرم هی بگو نه ...
داخل پَــکــی که از طرف کاروان به ما دادند 3تا کتاب بود. یکی از اونا یه مفاتیح به سایز کوچیک بود. علاوه بر کوچیک بودن یه ویژگی خوبش سبک بودنش بود. از این کاغذ کاهی ها که جدیدا مـــُد شده توش استفاده شده بود. انصافا خیلی خوب بود! (حسش نیست برم عکسشو بگیرم بذارم ... !)
#اربعین
از حرم امام علی (ع) اومده بودم.
ساعتای 2 بود که رسیدیم اسکان نجف بعد از زیارت کاظمین و سامرا.
صبح هم ساعت 7 می خواستیم راه بیفتیم طرف کربلا.
جاتون خالی رفتم حرم سحر آخری.
وارد حرم که شدم نم نم بارون شروع شد.
دیدم رو به روی ایوان طلا، زیر بارون یه چمعی دارن دعای کمیل می خونن.
واقعا جای شما خالی. حسابی حس خوبی بود.
حرم حضرت علی (ع) ، بارون ، دعای کمیل ، اشک و ... .
چهارشنبه شب ( 98/8/2) داخل اسکان به بچه ها می گفتیم میای بریم سامرا؟
بعضی ها می گفتند فقط سامرا نمیایم. یعنی منظورشون این بود که هم بریم کاظمین هم سامرا.
ولی ما دوست دلمون می خواست فقط بربم سامرا تا بتونیم چند ساعت خوب زیارت کنیم.
خلاصه پنجشنبه صبح با محمدحسین عیسی زاده ، مرتضی امینی ، محمد عباس آباد ، علی آهنی ، سید ژرف موسوی ، محمد نهاری و علیرضا رحمانی رفتیم کوچه ون ها تو نجف ، تا یهدونه ون بگیریم.
خلاصه آخرشم قسمتمون این بود که هم بریم سامرا هم کاظمین.
نفری 17 دینار و به بعبارتی 250 هزار تومن.
البته هممون دینار دادیم.
