سوره ابراهیم/آیه 7

 

وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ

 

و پروردگارتان اعلام کرد که اگر مرا سپاس گویید ، بر نعمت شما می افزایم ، و اگر کفران کنید ، بدانید که عذاب من سخت است

 

 

تفسیر مجمع البیان :

حضرت صادق علیه السلام در این مورد مى‏فرماید: از آیه شریفه این واقعیت دریافت می ‏گردد که به هر بنده‏اى از بندگان خدا نعمتى ارزانى گردید و او به راستى به آن اقرار نمود و سپاس آن را در عرصه‏هاى اندیشه و بیان و عمل به جا آورد، هنوز سپاسش به پایان نرسیده، خدا فرمان مى‏دهد که بر نعمت او افزوده شود.

 

تفسیر نور:

شکر نعمت مراحلى دارد: 
الف: شکر قلبى، که انسان همه‏ى نعمت‏ها را از خداوند بداند. 
ب: شکر زبانى، نظیر گفتن «الحمدللَّه». 
ج: شکر عملى، که با انجام عبادات و صرف کردن عمر و اموال در مسیر رضاى خدا و خدمت به مردم به دست مى‏آید. 
امام صادق علیه السلام فرمود: شکر نعمت، دورى از گناه است. و نیز فرمود: شکر آن است که انسان نعمت را از خدا بداند (نه از زیرکى و علم و عقل و تلاش خود یا دیگران) و به آنچه خدا به او داده راضى باشد و نعمت‏هاى الهى را وسیله‏ى گناه قرار ندهد، شکر واقعى آن است که انسان نعمت خدا را در مسیر خدا قرار دهد.