خب یه وقتایی هست تو قنوت نماز، تو دلت ، تو سجده هایی که میری یه عباراتی میاد تو ذهنت واقعا حس خوبی بهت میده.
مثلا عبارتی مثل:
الهی و ربی من لی غیرک ...
یا من علیه معولی ...
یا خبیرا بفقری و فاقتی ...
یا غایه آمال العارفین ...
و ... .
امروز یه عبارت زیبا و دلنشین دیگه دیدم. داخل کتابخونه نشسته بودم که قبل اذان مغرب، بلندگو مسجد شروع به قرآن پخش کردن کرد. این آیه رو خوند:
کلُّ مَنْ عَلیها فَان وَ یبقَی وَجْهُ رَبَّک ذوالجلالِ والاکرامِ
هر که روی زمین است دستخوش مرگ و فناست و خدای باجلال و عظمت باقی می ماند.
و چه زیبا ...
و ما چه حقیریم در برابر عظمتت تو ... .
