
سوره ابراهیم/آیه 7
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ
و پروردگارتان اعلام کرد که اگر مرا سپاس گویید ، بر نعمت شما می افزایم ، و اگر کفران کنید ، بدانید که عذاب من سخت است
تفسیر مجمع البیان :
حضرت صادق علیه السلام در این مورد مىفرماید: از آیه شریفه این واقعیت دریافت می گردد که به هر بندهاى از بندگان خدا نعمتى ارزانى گردید و او به راستى به آن اقرار نمود و سپاس آن را در عرصههاى اندیشه و بیان و عمل به جا آورد، هنوز سپاسش به پایان نرسیده، خدا فرمان مىدهد که بر نعمت او افزوده شود.
تفسیر نور:
شکر نعمت مراحلى دارد:
الف: شکر قلبى، که انسان همهى نعمتها را از خداوند بداند.
ب: شکر زبانى، نظیر گفتن «الحمدللَّه».
ج: شکر عملى، که با انجام عبادات و صرف کردن عمر و اموال در مسیر رضاى خدا و خدمت به مردم به دست مىآید.
امام صادق علیه السلام فرمود: شکر نعمت، دورى از گناه است. و نیز فرمود: شکر آن است که انسان نعمت را از خدا بداند (نه از زیرکى و علم و عقل و تلاش خود یا دیگران) و به آنچه خدا به او داده راضى باشد و نعمتهاى الهى را وسیلهى گناه قرار ندهد، شکر واقعى آن است که انسان نعمت خدا را در مسیر خدا قرار دهد.