مسابقه ایران

نمی دونم این مسابقه ایران شبکه یک رو می بینین یا نه.یه مسابقه ای هستش که باید حدود 8 هزار سوال رو بخونین برین مسابقه.

خلاصه ما قبول شدیم و رفتیم و حدود یه ماه دیگه هم پخش میشه از شبکه یک.

 

اما اینو گفتم که یه چی بگم:

الحمدلله خدا حافظه خوبی بهم داده. مثلا عاشق حفظ کردن سوال و مسابقه دادنم.

داداشم هم اینطوریه. مثلا میگه من تمام پلاک ماشین های شهرستان رو حفظم! راستم میگه. واقعا حافظش خوبه.

 

ولی میدونی چیه

بنظرم وظیفم سخت تر شده!

آخه خدایی زشته خدا این حافظه رو بده بعد تو قرآن رو حفظ نکنی!

 

از طرفی اربعین هم بری هرسال،

بعد زبان انگلیسی و عربی ات در حد مکالمه نباشه.

 

انصافا کم کاری خودمه... .

وظیفه در حد توان

می دونین چیه

هرکسی به اندازه توانش خدا ازش انتظار داره و فردا باید جواب پس بده.

مثلا بعضی وقتا شده دیدم مامانم قرآن می خونن ولی خب بنده خدا شاید متوجه معنیش نشن. خب سواد دارن ولی نه کامل که مثلا متوجه بعضی لغات ترجمه بشن.

گاهی تو دلم می گم خب که چی الان تند تند از روش می خونین. ترجمش رو باید بفهمین و بهش عمل کنین.

 

اما  بنظرم خدا خیلی بیشتر از این حرفا عادله.

یعنی به من دانشجوی جوان بروز که همه چی رو می فهمم یه انتظاری داره، انتظار داره قرآن رو با تدبر کامل بخونم. اگه نخوندم دیگه کم کاری خودمه. چون امکانات و استعداد و همه چیش رو داشتم ولی کم کاری کردم/

 

حالا این قرآن یه مثال از هزارتا مثال و کار بود.

خلاصه اینکه خیلی حواسمون باید باشه...

دوس دارم بنویسم

سلام.

دوس دارم ثبت کنم اتفاقات روزانه رو. حداقل روزی یدونه رو. اما نمی دونم چرا فرصت نمیشه.

 

فعلا شب خوش.

خداکنه قبل اذون صبح بیدار شم. دلم لک زده واست خدا... .