نامه امام علی(ع) به مالک اشتر:
ای مالک! اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی، فردا به آن چشم نگاهش مکن ، شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی
خـــــدا می بیند و می پـوشد
همسایه نمی بیند و می خروشد
نامه امام علی(ع) به مالک اشتر:
ای مالک! اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی، فردا به آن چشم نگاهش مکن ، شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی
خـــــدا می بیند و می پـوشد
همسایه نمی بیند و می خروشد
تو بزرگی و ما کوچک ...
تو رازقی و ما مرزوق ...
تو رحیمی و ما مرحوم ...
وظیفه ی ماست شکر تو را گوئیم ...
شکر سلامتی ، شکر نعمت ولایت ، شکر امنیت ، شکر توانایی شرک تو را به جاآوردن و ...
خدایا ...
به همه ی موجودات توفیق ادای شکرت را عطا بفرما ...
آمین
سوره ابراهیم/آیه 7
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ
و پروردگارتان اعلام کرد که اگر مرا سپاس گویید ، بر نعمت شما می افزایم ، و اگر کفران کنید ، بدانید که عذاب من سخت است
تفسیر مجمع البیان :
حضرت صادق علیه السلام در این مورد مىفرماید: از آیه شریفه این واقعیت دریافت می گردد که به هر بندهاى از بندگان خدا نعمتى ارزانى گردید و او به راستى به آن اقرار نمود و سپاس آن را در عرصههاى اندیشه و بیان و عمل به جا آورد، هنوز سپاسش به پایان نرسیده، خدا فرمان مىدهد که بر نعمت او افزوده شود.
تفسیر نور:
شکر نعمت مراحلى دارد:
الف: شکر قلبى، که انسان همهى نعمتها را از خداوند بداند.
ب: شکر زبانى، نظیر گفتن «الحمدللَّه».
ج: شکر عملى، که با انجام عبادات و صرف کردن عمر و اموال در مسیر رضاى خدا و خدمت به مردم به دست مىآید.
امام صادق علیه السلام فرمود: شکر نعمت، دورى از گناه است. و نیز فرمود: شکر آن است که انسان نعمت را از خدا بداند (نه از زیرکى و علم و عقل و تلاش خود یا دیگران) و به آنچه خدا به او داده راضى باشد و نعمتهاى الهى را وسیلهى گناه قرار ندهد، شکر واقعى آن است که انسان نعمت خدا را در مسیر خدا قرار دهد.
در کتاب توحید مفضل نوشته بود که امام صادق (ع) به مفضل که از بی دینی و انکار خدا توسط کافران بی تنگ آمده بود ، فرموده اند: