از اول هفته به دلیل محرم به مدرسه نرفته بودیم ...
دوشنبه تاسوعا و
سه شنبه عاشورا بود و تعطیل رسمی ...
طبق معمول بچه ها می گفتند که روز چهارشنبه هم باید تعطیل باشه و قضیه بین التعطیلین و این جور حرفا ...
عصر سه شنبه یکی می گفت: من که نمیام
یکی می گفت: بیان هممون نریم مدرسه ...
دوست خوبم (جواد) می گفت: بیان نریم و وقتی زنگ زدند از مدرسه اون موقع بریم!
خلاصه ...
ماجراهایی داشت این روز چهار شنبه برای خودش ...
زنگ دینی بود ...
معلم خوبمون (م.ق) درس1رو تدریس کرده بودند و در حال پاسخ به سوالات اندیشه و تحقیق درس بودیم ...
یکی از سوالات مضمونش این بود که چرا انسان باید برای زندگی اش یک برنامه درست و حقیقی داشته باشد و به صداق ضرب المثل "هرچه پیش آید خوش آید" عمل نکند؟
یکی از بچه ها (ح.غ) هم گفت:
خب شاید پیش آید
خوش نیاید!
چند روز چیش بود که مدیرمون (ا.خ) به سرکلاس آمدند و به هر دانش اموز یک ماژیک تحویل دادند.
ماژیک ها از یک نوع جدید بود (ماژک مخزن دار) و در ابتدا نوک آن بی جوهر بود و باید آن را به مدت یک دقیه فشار می دادی تا نوک آن جوهری شود.
قبل زنگ فیزیک این ماژیک ها تحویل ما شد.
یکی از بچه های خوشذوق هم روی تخته نوشته بود:
"شاید این جوهر بیاید شاید!"
یادم نمی رود معلم خوب فیزیکمان (آقای ص) که سرکلاس آمدند، با یک نگاه جالب به جمله نگاه کردند و نیش خند زدند و گفتند:
پس به شما هم از این ماژیک ها داده اند ...
حسرت و زاری که در بیماری است
وقت بیماری همه بیداری است
***
پس بدان این اصل را ای اصل جو
هر که را درد است او برده ست بو
***
هر که او بیدارتر،پردردتر
هر که او هشیارتر،رخ زردتر
مثنوی معنوی -دفتر اول
این شعر در کتاب دین و زندگی سال سوم دبیرستان در در س 1 آمده و بیان حال کسانی است که دغدغه و درد متعالی در رابطه با هدف،آینده و راه حقیقی زندگی شان دارند.
خدایا!
تو خودت در این راه ما را هدایت و رهنما باش
ای کریم ...
