داخل اتوبوس بودیم.
شب اول بود.
نزدیکای مرز بودیم.
نصف شب بود.
یادمه بطری آب کوچک رو برداشتم. همون داخل اتوبوس وضو گرفتم ولی مهر نداشتم!
حسین توکلی که بغل دستم خواب بود رو بیدار کردم و گفتم مهر نداری؟!
گفت:" نه تو ساکمه و تو جعبه بغل اتوبوس. ولی بیا این انگشتر من میشه روش سجده کرد. بکن تو انگشت شصت دست راستت".
خلاصه جاتون خالی.
اون 4نماز دورکعتی و نماز شفع دورکعتی و نماز وتر یک رکعتی.
می گذرد ایام و من بی تفاوتـــــم
چرا؟
عمر خود را به هدر می دهم من؟
چرا؟
الان سرم شلوغه. باس درس بخونم. سرموضوع ها رو مینویسم بعدا میام شرحش میدم واسه خودم.
امسال کاروان دانشگاهمون 8تا اتوبوس بود ...
با علیرضا میرزاد... و مرتضی امیـ.... رفتیم میدان شوش برا گرفتن وسایل لازم برای پک های صبحانه. خرما و پیش دستی یکبار مصرف و چاقو و ... . خلاصه از صبح تا ظهر گردیدیم. بعد نماز ظهر بود که دیگه خسته بودیم . به خاطر همین من نشستم کنار میدان شوش و وسایلی که گرفته بودیم و البته کاپشن مرتضی امنیـ.... رو گرفتم و نشتسم. سرتون دردنیارم . آفتاب شد و من جامو عوض کردم. کاپشنش رو گذاشتم رو یه موتور و وسایل رو منتقل کردم اون ور پیاده رو تو سایه. بچه ها اومدند و اسنپ گرفتیم طرف خوابگاه. داخل اسنپ مرتضی گفت کاپشنم کو ...!!!؟؟؟
بعله آقا ...
کاپشن بچه مردم گم شد!
پیاده شد و رفت اونجا تا ببینه رو موتور هست کاپشنش یا نه ...
نه آقا ...
پیدا نشد ...
